Artikel
Gerrit Anneveldt
Gerrit Cornelis Anneveldt, geb. 08 december 1921 te Schagen, overleden 26 oktober 1967 te Schagen.
Gehuwd met Gre Kremer op 03 augustus1946 te Schagen
Beroep: Vóór de oorlog administratief ambtenaar bij de Rijks Landbouw Voorlichtingsdienst te Alkmaar. Na de oorlog tot aan zijn overlijden werkzaam bij de Schager Courant.
Gerrit Anneveldt was in de illegaliteit aangesloten bij de L.O. waar hij onder meer tot taak had onderduikers naar hun bestemming te brengen. Verder verzorgde hij het samenstellen, drukken en rondbrengen van illegale bladen. In 1943 begon Gerrit met ‚Het Nieuws’. Een stencil met informatie van radio Oranje, dat tot het einde van de oorlog als ‚dagblad voor bezet gebied’ door het illegale leven ging. Van ‚Het Nieuws’ zijn in totaal 182 afleveringen uitgekomen. Hij stencilde ze samen met zijn latere vrouw Gre, en veelal bracht zij de vers ge– drukte blaadjes naar contactadressen in Schagen. Eerst had hij een stencilmachine bij zijn ouders in de Lauriestraat, maar op een gegeven moment durfden die het niet meer aan en verhuisde de machine, die later werd vervangen door een uit een gemeentehuis gehaald apparaat, naar de rijks-landbouwwinterschool.
Later dook hij met zijn vrouw onder bij Piet Frans aan de Stroet en uiteindelijk zaten ze tot het einde van de oorlog in een boerderij van de familie Levendig in Dirkshorn. Toen ze hoorden dat de bevrijding een feit was hebben ze in de nacht van 4 op 5 mei 1945 snel wat krantjes gedrukt. Dit haastig gemaakte nieuwsbericht „De Moffen gaan er uit” eindigt met een kapitaal getikte slotzin: „Vrijheid is het kostbaarste bezit van den mensch !”
Hoewel ze van dag tot dag naar de bevrijding hebben toegeleefd, bracht die ook een teleurstelling „Er was opeens geen eenheid meer. Veel mensen, die niets met de oorlog te doen hadden gehad, liepen met banden om de arm van de Ordedienst en stonden met stenguns de orde te handhaven. Zwarthandelaren waren opeens de beste vaderlanders. En Gerrit was des duivels, teleurgesteld in de mensheid.” Hij heeft toen zijn biezen gepakt en is vertrokken naar zijn schoonouders in Drenthe. Toen ze later terugkwamen in Schagen ging hij werken bij de Nieuwe Schager van Menno Poldervaart, maar daar zat geen kapitaal achter waardoor die krant later overging naar de Schager Courant, waar Gerrit tot aan zijn dood werkte.
