Artikel
Piet Blokker
Piet Blokker, geb.10 januari 1916 te Akersloot, overleden 03 september 1976 te gemeente Haarlemmermeer.
Gehuwd met Alie Biersteker op 3 maart 1944.
Beroep: fouragehandelaar. Schuilnaam: Gerritse
Een van de kernleden van de verzetsorganisatie in Zijpe en Schagen was zeker Piet Blokker. Een onverschrokken en soms bijna roekeloze verzetsman. Piet Blokkers wieg stond op 10 januari 1916 in Akersloot, waar zijn vader een boerderij en veehandel had. Toen hij 9 jaar was verhuisde het gezin naar Keinsmerbrug waar hij op 16-jarige leeftijd op de dors van de boerderij een fouragehandel begon. Later verplaatste hij de handel naar de oude kaasfabriek waar hij na zijn huwelijk ging wonen.
Piet Blokker was al vroeg bij het verzet betrokken. Al voor 1942 is hij begonnen met het onderbrengen van onderduikers. Daarnaast zorgde hij voor onderduikadressen, bonkaarten en was hij betrokken bij het vervoer van wapens. Piet Blokker vormde samen met Piet Gootjes en districtsleider Piet Ott de kern van de organisatie in Zijpe en Schagen. Hij werkte aan het verzet mee uit principe. De Duitsers hoorden hier niet en moesten worden bestreden. Tevens was hij als persoon erg gesloten, want als je in die tijd niets wist, kon je de Duitsers ook niets zeggen.
Piet Blokker had in die tijd een zogenaamde „groene kaart” waarop stond dat hij vanwege de fouragehandel onmisbaar was voor de voedselvoorziening. Een nogal dubbelzinnige toestemming want hij regelde ook illegale voedselvoorraden voor onderduikers. De kaart, waarmee Blokker tewerkstelling in Duitsland kon ontlopen, was voorzien van een vervalste handtekening van de toenmalige NSB-burgemeester J. Nieuwenhuis. Handtekeningen vervalsen was het specialisme van zijn collega in het verzet, C. Keesman, die talloze valse trouwboekjes, persoonsbewijzen en andere papieren heeft vervaardigd.
Wapens, die door de Engelsen waren afgeworpen boven terrein „Mandrill” aan de Zomerdijk bij Spanbroek werden door Piet in zijn auto gehaald en in Zijpe op verschillende adressen bezorgd. Onder het hooi en stro van de fouragehandel lagen stenguns, pistolen, revolvers en ook bazooka’s. Na aflevering werden deze wapens door onder meer de gebroeders Luider uit Den Helder verder getransporteerd naar de instructieplaatsen. Dit gebeurde onder meer op een handkar met kachelpijpen, kachels en aanverwante spullen zodat het leek alsof ze kachelsmid waren.
Piet Blokker was in de winter van ’44-’45 ook betrokken bij de overval op het gemeentehuis van Anna Paulowna om het bevolkingsregister met voor deportatie naar Duitsland belangrijke gegevens in handen te krijgen. Uit overlevering is daarvan het navolgende verhaal opgetekend:
„Het was tegen achten. We waren met zeven, acht man. Het gemeentehuis was vlak bij een kerk, waar een Duitse wacht op de omloop van de toren liep. Daarom gingen we achterlangs. Piet ging de sleutel halen bij de gemeentesecretaris, die vlakbij woonde. Later hoorden we, dat de secretaris zei dat hij de sleutel niet had. Hij smeet de deur dicht. Piet vertrouwde het niet, trapte de deur open en eiste de sleutel. Toen bleek de secretaris hem wel te hebben. In het gemeentehuis hebben we een paar mensen op hongertocht, die onderdak zochten en op het geluid afkwamen, moeten vasthouden om geen risico te lopen. Het bevolkingsregister namen we mee in postzakken. Op de terugweg moesten we plotseling van de weg af omdat er een auto aan kwam. Het was in spertijd, dus dat kon alleen een Duitser zijn. We glipten weg achter een boerderij en anderen stonden tot hun nek in de sloot. De registerkaarten werden onder de varkenshokken van enkele boeren verstopt en kwamen na de oorlog vrijwel ongeschonden weer tevoorschijn.”
Als Piet ergens op af ging, zette hij een bril zonder glazen op, trok een hoed diep over zijn ogen en daar ging hij. Dit moest hij doen omdat iedereen hem kende en hij bij acties gemakkelijk herkend kon worden. Piet was een moedig verzetsman. Hij bleef bij de ondergrondse betrokken tot het eind van de oorlog. Na de bevrijding sprak hij er nauwelijks meer over. Hij ging gewoon weer aan het werk, het was druk genoeg.
