Artikel
Piet Gootjes
Pieter Gootjes, geb. 27 februari 1916 te Schagen, overleden 30 maart 1958 te Winkel.
Gehuwd met E. Kooij.
Beroep: opzichter bij de Provinciale Inkoopcentrale Akkerbouwproducten
Piet Gootjes nam het Duitse juk niet zonder verzet, en had te maken met het onderbrengen en verzorgen van onderduikers en het voor de illegaliteit achterhouden van voedselvoorraden. Piet Gootjes was een intelligente, voorzichtige knaap, die zeer principieel was. Wat hij deed, deed hij omdat hij het niet langer meer nam. De overheersing door de Duitsers was hem een doorn in het oog. Onderduikers waren Piet Gootjes niet vreemd. Op de boerderij aan de toenmalige Tjallewal (nu Bonkelaarsdijk) in Schagen, waar vader en moeder Gootjes zes zoons en drie dochters opvoedden, hielden zich al vrij vroeg in de oorlog regelmatig mensen om een of andere reden schuil voor de Duitsers.
Piet Gootjes werkte vanaf 1940 als opzichter bij de Provinciale Inkoopcentrale Akkerbouwproducten. Deze „tarwe organisatie” regelde de voedselvoorziening. Akkerbouwers moesten er opgeven wat ze hadden gedorst en hadden de plicht, dat in te leveren bij door de regering (later de Duitsers) aangewezen „opslaghouders”: graan– en fouragehandelaren. De centrale gaf door hoeveel graan naar de meelfabrieken moest worden vervoerd. Het was de taak van Piet Gootjes toezicht te houden bij het verladen van graan in schuiten. Soms gaf Piet Gootjes aan dat „er weer een paar baaltjes tussen wal en schip moesten vallen”. Die baaltjes, het waren er nooit veel, bleven achter en werden door andere mensen dan weer opgehaald. Piet Gootjes deed voor de buitenwereld geweldig zijn best bij het verladen, maar ondertussen. Er stond bijvoorbeeld 30.000 kilo graan op papier, en er werd 29.440 kilo graan gelost. Her verschil verdween naar de burgers en de ziekenhuizen in de omgeving. Uiteraard bleef de lading op papier kloppen.
Andere activiteiten van Piet Gootjes lagen op het organiserende vlak. Rond Kerstmis 1944 was Gootjes een van de mensen die contact zochten met de ambtenaren van het gemeentesecretarie van Winkel. Er werd besproken hoe ze het bevolkingsregister van Winkel in handen konden krijgen. In verband met de algemene Arbeitseinsatz mochten de Duitsers die gegevens niet hebben. Er is toen afgesproken dat de knokploeg de betreffende ambtenaar ’s nachts van bed zou halen en onder bedreiging naar het gemeentehuis zou voeren. Zo is ook gebeurd in januari. Piet Gootjes was niet bij de uitvoering betrokken. Dat waren mensen uit Kolhorn. Op een uit 1944 daterend legitimatiebewijs van de Landelijke Organisatie voor Hulp aan Onderduikers (LO) is te lezen dat Piet Gootjes plaatselijk leider in en rond Winkel was. Daar had de geboren Schagenaar zich na zijn huwelijk in 1943 gevestigd.
Vooral de laatste jaren van de oorlog was Piet betrokken bij hulp aan onderduikers. Gootjes woonde toen in een klein woonhuis aan de Bosstraat in Winkel, waar veelal ‘s avonds laat onderduikers werden langsgebracht. In Winkel waren heel weinig Duitsers, maar het bleef riskant. Dezelfde avond werden de onderduikers verder begeleid naar bekende onderduikadressen. Hij zorgde ook voor bonkaarten en kwam zo af en toe eens langs. In 1958 overleed Piet Gootjes op 42 jarige leeftijd.
